Weer op reis

Algemeen

Wat kan alles toch weer anders lopen dan gedacht. We zouden vorige week naar Engeland afreizen omdat de container uit Namibië binnen zou komen, alles was tot het laatste moment onzeker, maar tot onze grote vreugde belde onze vriend dat we de Eurotunnel konden boeken want hij had telefonisch de bevestiging gekregen dat morgen zijn container op de zaak zou aankomen. Hij had van tevoren alle kosten al betaald, ook extra om alles snel te laten verlopen. Hij had ook al een vrachtwagen en vorkheftruck geregeld en dit alles om ons van dienst te zijn, zodat wij nog konden komen, voordat wij maandag naar Denver, Colorado vliegen, waar dan een Mineralenbeurs is. Dus wij gelijk na het telefoontje de Eurotunnel geboekt, gelukkig was er nog plaats op niet al te gekke tijden, alleen de kosten lagen een stuk hoger, omdat het op zo’n korte termijn was. Maar niets van dit alles maakt uit bij het geluksgevoel dat we mochten helpen met alles uitpakken en alle nieuwe ‘schatten’’ uit dit prachtige Afrikaanse land te bewonderen en uit te kiezen. Ik had al een jaar geleden foto’s gezien van ‘nieuwe’ stenen die hij daar gevonden heeft, maar om die naar Europa te krijgen daar gaat een lange weg aan vooraf.

Onze vriend vertelde dat er geen echte wegen zijn in Kaokoland, een gebied wat vaak beschreven wordt als de laatste wildernis van Namibië. Als je op google over dit gebied leest wordt er verteld dat het een gebied is waar het reizen niet makkelijk is, de wegen vanaf de kust tot ver in het binnenland zijn alleen per 4WD te rijden. Kaokoland is bekend om de stammen die er wonen, de Himba, de Herero en de Tjiba leven er vreedzaam naast elkaar. In dit gebied vindt onze vriend samen met lokale mensen vaak weer nieuwe mineralen. Hij vertelde dat er daar natuurlijk niks van gereedschap in de woestijn is, ze hebben alleen een kleine generator in hun 4 wheeldrive waarop een drilboor kan werken. Als ze stenen gevonden hebben moet er vergunning aangevraagd worden, de coordinaten worden dan opgeschreven, dan moet je geld betalen zodat jij op dat stukje grond mag boren en als je dan stenen hebt gevonden, dan kun je daar later een vrachtwagen naar toe sturen, waarna alles met de hand opgeladen moet worden. De tocht naar bewoond gebied gaat vaak met de nodige lekke banden gepaard. Dan worden de stenen vaak kleiner gemaakt, de papieren en vergunningen voor export moeten worden aangevraagd, een container geboekt enz enz.

En nu bleek de reis over zee ook nog met de nodige tussenstops en obstakels te gaan. Maar waar zijn we gebleven, want we hadden bericht gehad, dat de stenen kwamen. Onze bus ingeladen, tas lag al klaar naast de trolley en koffer voor Denver. Verschillende checklijsten, want voor iedere reis moeten we toch weer andere dingen meenemen 😀Een uur later zag ik op mijn telefoon dat ik 3 gesprekken gemist had. Na terug bellen kreeg ik onze vriend behoorlijk over de toeren aan de telefoon. Hij had net gehoord dat er een fout gemaakt was en dat het nog zo’n 10 dagen zou duren eer dat de container kwam. Wat een domper, in de geest waren we er al en nu ging het FEEST niet door. Nadat alles een beetje gezakt was zeiden we tegen elkaar, dat het blijkbaar zo moest zijn, dat het een reden moest hebben, al weten we die niet. Misschien dat het allemaal teveel geweest zou zijn. Het is toch een hele reis naar noord Engeland en dan intensief daar werken, meestal om 7 uur op en dan tot vaak 19.00 uur op de zaak doorwerken, met het tijdsverschil van een uur betekend dit dat wij vaak behoorlijk trek beginnen te krijgen 😉. We zouden zaterdag avond in Heerle weer aankomen, zondag nog in de winkel werken en maandag ochtend om 5.30 vertrekken richting Schiphol. Maar wat ook het geval was, dat Wim een dag daarna onze bus wilde starten en dat de accu helemaal leeg bleek. Nu deze bus is nog maar 2,5 jaar oud en dat zou dus normaal gesproken nog niet horen te gebeuren. Ook opladen bleek niet te lukken, dus we zeiden tegen elkaar, jeetje anders hadden we niet eens kunnen vertrekken en dan sta je daar vroeg in de ochtend met een deadline, omdat je de trein in de tunnel moet halen. We hadden nu natuurlijk ook deze Kanaaltunnel al geboekt, maar konden gelukkig de datum veranderen. We gaan nu over een maand. Helaas missen we dan het feest van het uitpakken, wat ook fysiek best zwaar is, maar ook als een verjaardagsfeest voelt. Het is zoals het is. Nu concentreren we ons op de reis naar Denver. We zullen in de komende blogs weer vertellen wat we meemaken en wat we allemaal voor moois tegenkomen. Cyrille, Nikki en Laura blijven thuis en de winkel zal gewoon open zijn. Als wij vrijdag na 14 dagen weer thuiskomen, dit zijn 11 dagen daar, zullen we het weekeinde gewoon weer in de winkel staan. Misschien met een beetje duffe hoofden door de jetlag, maar dat hoort erbij.

 

Op onderstaande dagen is de winkel open van 10.00 uur tot 17.00 uur

8 en 9 september (zaterdag en Zondag)

15 en 16 september (zaterdag en Zondag)

22 en 23 september (zaterdag en Zondag)

28 en 29 september (vrijdag en zaterdag) Let op: Zondag 30 september gesloten! 

 

Menu